List pasterski Biskupa Siedleckiego przed XXXV Pieszą Pielgrzymką Podlaską /2015/

Czcigodni Księża,
Osoby Życia Konsekrowanego,
Drodzy Siostry i Bracia!

Usłyszeliśmy w odczytanej Ewangelii zachętę, z jaką Jezus zwraca się do swoich uczniów: „Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco”. Jezus w tych słowach zachęca nas, byśmy znaleźli czas na wypoczynek, na odejście choćby na krótki czas od codziennych zajęć, obowiązków i trosk. Mamy to uczynić nie dlatego, że ich nie cenimy, bądź je odrzucamy, ale dlatego, by spojrzeć na nie z innej perspektywy, aby na nie popatrzeć z miłością i wdzięcznością i powrócić do nich z nowymi siłami oraz nowym zapałem.

To nasze odejście winno znaleźć wzór w Jezusie, w Jego oddalaniu się na miejsce pustynne, aby znaleźć czas na spotkanie i rozmowę z Ojcem. W ten sposób Jezus uczy, że odpoczynek Jego ucznia powinien być zawsze złączony ze spotkaniem z Bogiem, z modlitwą.

Zbliża się radosny czas pielgrzymowania do tronu Matki Bożej, która od ponad 600 lat króluje w Częstochowie. Za kilkanaście dni już po raz 35 wyruszy Piesza Pielgrzymka Podlaska na Jasną Górę. Dla wielu z nas pielgrzymowanie jest realizacją zachęty Jezusa, aby pójść na miejsce pustynne i nieco odpocząć, aby odnowić duchowe i fizyczne siły. Chciałbym więc przypomnieć wszystkim, zarówno tym naszym braciom i siostrom, którzy już nie jeden raz przebyli pielgrzymi szlak do Częstochowy, jak i tym, którzy jeszcze takiego doświadczenia nie mają, że zbliża się czas podjęcia decyzji o szansie wypoczynku, jaki oferuje pielgrzymka. Pierwsza grupa pielgrzymkowa wyruszy w kierunku Jasnej Góry już 31 lipca z Włodawy. Do niej, w następne dni, dołączą kolejne grupy z poszczególnych dekanatów i parafii naszej diecezji, aby dotrzeć na Jasną Górę 14 sierpnia w godzinach porannych i w kaplicy Matki w ciszy przedstawić i ofiarować Jezusowi modlitwę, trud pielgrzymowania i intencje, które towarzyszyły nam każdego dnia.

Na pielgrzymim szlaku karmimy się słowem pochodzącym od Boga i doświadczamy prawdy o Jezusie, Dobrym Pasterzu, który prowadzi swój lud pośród zawiłych dróg współczesnego świata. On, Dobry Pasterz, prowadzi nas i burzy wszelkie rozdzielające nas mury – mury niezgody, zazdrości, i nienawiści. Tylko Jezus jest zdolny to uczynić i tylko On może zburzyć w nas samych mury, które oddzielają nas od naszych braci i sióstr i nie pozwalają nam na tworzenie jedności i wspólnoty.

W tym roku będziemy rozważać słowa św. Pawła z Listu do Efezjan „Bądźcie sobie nawzajem poddani” (5,21). Apostoł Narodów wypowiada je w kontekście nauki dotyczącej życia małżeńskiego i rodzinnego. Przyjęcie tego zdania św. Pawła za hasło tegorocznej pielgrzymki zapowiada, że to właśnie rodzina stanie się przedmiotem naszej modlitwy i refleksji. Jest to temat bardzo aktualny nie tylko dlatego, że rodzinie będzie poświęcony najbliższy Synod Biskupów, ale dlatego, że sami doświadczamy, jak wiele jest zagrożeń, które dotykają nasze rodziny. Doświadczamy, jak sami jesteśmy podatni na różnego rodzaju błędne rozumienia rodziny, podpowiadane nam przez współczesne wrogie Panu Bogu i Kościołowi ideologie. Przez modlitwę i rozważania, będziemy pogłębiać rozumienie powołania do życia w małżeństwie i rodzinie. W świetle nauki Bożej zechcemy rozważyć zadania wynikające z powołania do ojcostwa i macierzyństwa, do bycia mężem i żoną, do odpowiedzialności za wychowanie swych synów i córek. To w życiu małżeńskim i rodzinnym doświadczamy potrzeby bycia dla siebie, bycia sobie wzajemnie poddanymi, ale poddanymi w miłości i ze względu na miłość, po to, aby wspólnym wysiłkiem wypracować większe dobro. Tylko taka postawa może burzyć każdy pojawiający się mur niezgody i zagwarantować wzajemną jedność w małżeństwie i rodzinie. Tak bardzo potrzeba nam rodzinnego szczęścia. Potrzebują go zarówno małżonkowie, jak dzieci, szczególnie jeżeli są go pozbawieni. Potrzeba jest mądrego spojrzenia na rodzinę, tę wspólnotę, która jest podstawową, oczekiwaną, upragnioną a jednocześnie dzisiaj najbardziej wypaczaną i zagrożoną.

Zwracam się więc z serdeczną zachętą do Was, drodzy Bracia i Siostry – jeśli tylko jest to możliwe – do wzięcia udziału w pielgrzymkowej modlitwie, refleksji i radości. Zapraszam na pątniczy szlak księży, siostry zakonne, kleryków, małżonków, dzieci, młodzież i osoby starsze. Zapraszam wszystkich, którym leży na sercu teraźniejszość, przyszłość i szczęście naszych rodzin. Tych, którzy nie będą mogli wziąć udziału w pielgrzymce z racji stanu zdrowia, wykonywanej pracy, czy podjętych w tym czasie innych zobowiązań, zachęcam do wzięcia udziału w pielgrzymce duchowej. Dołóżmy starań, aby w tym czasie, gdy pielgrzymi pokonują fizyczną słabość, ofiarując ją za nasze rodziny, ci, którzy pozostali w domach, gromadzili się w kościołach i kaplicach na wspólną modlitwę za najpiękniejszy dar otrzymany od Boga, jakim jest naturalna, ewangeliczna rodzina.

Wszystkim, zaangażowanym w przygotowanie pielgrzymki oraz tym, którzy decydują się wziąć w niej udział, a także będą duchowo pielgrzymować z serca błogosławię.

+ Kazimierz Gurda
Biskup Siedlecki

L.dz. 823/2015
Siedlce, dnia 17 lipca 2015r.