Bóg, uwzględniając wolną wolę oraz zezwolenie ze strony Maryi i Józefa, rozpoczął dzieło zbawienia, włączając wszelkie realia, w których urodzi się Emmanuel, m. in. kulturowe, prawne, okupację.

Więc zacznijmy od przebycia drogi do Betlejem. Coraz więcej ludzi jeździ do Ziemi Świętej, aby nawiedzić najważniejsze miejsca obecności Pana Jezusa. Piszę jeździ, gdyż nie każdy ma intencję pielgrzymki i modlitwy. Aby przemieścić się z jednej miejscowości do drugiej, używa się autobusu. Ilu z nas chętnie wybiera się na piesze pielgrzymki lokalne czy na Jasną Górę? Ciekawe ile osób, zdecydowało by się na pieszą trasę z Nazaretu do Betlejem, jak Józef i Maryja? Przypuszczalnie, jako transport posiadali oni wyłącznie osła, na którym zapewne jechała Maryja, gdyż była w stanie błogosławionym. Przebyć drogę musieli w 33 godziny (1),  aby wypełnić dekret wydany przez Cezara Augusta. Pomimo, że w imperium rzymskim spisywano ludzi według miejsca obecnego zamieszkania, Żydzi pielęgnowali tradycję, że należy to uczynić w miejscu swojego pochodzenia według rodu. Józef, będąc z rodu Dawida, musiał udać się do Betlejem.

Zapewne podróż przedłużała się, gdyż musieli odpoczywać ze względu na stan Maryi oraz znaleźć schronienie, aby nie wędrować nocą. Pamiętać należy, że przy głównych trasach, na podróżnych czyhali rozbójnicy. W Ewangelii nie ma wzmianki, że Józef z Maryją pielgrzymowali wraz z innymi rodakami z rodu Dawida.

Jak napisał św. Jan Paweł II w adhortacji poświęconej osobie św. Józefa: „Udając się do Betlejem z powodu spisu ludności, stosownie do zarządzenia prawowitej władzy, Józef spełnił wobec dziecka ważne i znamienne zadanie, by oficjalnie wpisać do rejestrów Cesarstwa imię <Jezus, syn Józefa z Nazaretu>  (por. J 1,45). Zapis ten ukazywał w sposób jawny, że Jezus należy do rodzaju ludzkiego, że jest człowiekiem pośród ludzi, obywatelem tego świata, podległym prawom i instytucjom państwowym” (2).  

Zanim to nastąpiło, Jezus narodził się w grocie. Często powtarzane jest, że rodacy nie udostępnili godnych warunków brzemiennej Maryi. Pamiętajmy, że św. Józef, wiernie przestrzegał Prawa i Proroków i zapewne przewidywał, że małżonka w każdej chwili może urodzić, więc przez siedem dni będzie nieczysta (3).  Zapewne dlatego chętnie wybrał grotę. Po przybyciu do niej, nastąpił szybki rozwój wypadków. Józef – jej mąż, jako jedyny towarzyszył Maryi w chwili porodu. Zapewne małżonkowie nie wzięli pod uwagę gości, którzy oddadzą pokłon dopiero co narodzonemu chłopcu. Pierwszymi byli pasterze, którzy przyszli za wskazaniem aniołów. Zaskakująca może być informacja, że uważano ich za ludzi nieczystych i nieuczciwych. Przeczytać możemy w jednym z traktatów Talmudu, że „nieczystość” wynikała z tego, że przebywali ze zwierzętami, co sprawiało, że nie mogli świadczyć w sądzie. Uznawanie ich za ludzi nieuczciwych, wynikało z tego, że „wkraczali na cudze tereny i dopuszczali się nadużyć wobec cudzych upraw” (4), co wskazuje na ich niski status społeczny.

Duże zaskoczenie mogło wzbudzić nawiedzenie przez mędrców (magów), którzy złożyli dary Nowonarodzonemu w postaci złota, kadzidła i mirry i którzy uznali Go za Boga, gdyż przed Dziecięciem upadli na twarz. Jak wszyscy ludzie Wschodu, Izraelici obficie używali wonności. Kadzidło miało – tak jak obecnie – zastosowanie liturgiczne. Dym jego unoszący się zawsze ku górze, był wyrazem modlitwy.  Mirra, od starożytności była przedmiotem ożywionego handlu, a także cennym darem, jakim wielcy tego świata obdarzali się dla pozyskania życzliwości. Mirra miała wielorakie zastosowanie, np. zmieszana z sokiem aloesu używana była do namaszczania ciał zmarłych. To sprawiało, że stała się symbolem cierpienia i umierania. Złoto, to symbol znaczenia i trwałości władzy. Ojcowie Kościoła, uznali że złoto należało ofiarować Dzieciątku, gdyż był Królem.

To zaskakujące wydarzenie, ukazuje, że „Syn Boży wcielił się więc w naród i w rodzinę ludzką (por. Ga 4, 4; Rz 9, 5). W niczym to nie umniejsza faktu, a raczej wręcz przeciwnie, że narodził się dla wszystkich ludzi (wokół Jego kołyski zbierają się żydowscy pasterze i pogańscy mędrcy: Łk 2, 8-10; Mt 2, 1-12)” (5).  Czy przeżywasz te wydarzenia w wymiarze motywacji do pogłębionej modlitwy osobistej w wymiarze osobowej relacji z Jezusem?

Maria Rachel Cimińska

(1) Według Google Maps
(2) Jan Paweł II, Redemtoris Custos, s. 390
(3) „Powiedział Pan do Mojżesza: <Powiedz do Izraelitów: Jeżeli kobieta zaszła w ciążę i urodziła chłopca, pozostanie przez siedem dni nieczysta.” Kpl 12, 1-2, Biblia pierwszego Kościoła
(4) Gianfranco Ravasi,Twarze Biblii, s. 26
(5) Komisja do Spraw Kontaktów Religijnych z Judaizmem, Żydzi i judaizm w głoszeniu słowa Bożego i katechezie Kościoła katolickiego. Wskazówki do właściwego przedstawiania tych zagadnień., 24 czerwca 1985 r.

źródło: Serwis Ewangelizacyjny e-Sancti.net